Eftapetro - Game of seven stones

Memory, remembrance. Childhood, being free from worries. Two opponents, a goal, victory.
The Game: two opposing teams, a ball, seven stones, one put on top of the other. The goal is to bring them down and then set them up again for one more game. A necessary act without a practical purpose, which nevertheless creates pleasant feelings and a nice mood. Seen through another point of view, it is a seemingly innocent process during which each player takes up a role that each time is different. The players are children whose personalities are formed and expressed through behaviours, which unconsciously or not are adopted in later stages of their social lives, when they have reached adulthood. Does the game influence the development of a person?

Development requires acceptance and the adoption of every role, since we can’t have a “winner” if we don’t have a “loser”. The dominant attitude in life is one according to which a person should strive only for victory and defeat is considered as a negative outcome in any battle or conflict, in any kind of competition, friendly or not and in the process of trying to achieve a goal. The only thing we have left as adults is to remember that we can adopt and accept every role and keep this fact in mind. In this way, soon we will realize that the rules are already defined and the only thing that remains is to play…

Μνήμη, ανάμνηση. Παιδικότητα, ανεμελιά. Δύο αντίπαλοι, στόχος, κατάκτηση. Παιχνίδι: δύο αντίπαλες ομάδες, μία μπάλα, επτά πέτρες η μία πάνω στην άλλη. Στόχος να γκρεμιστούν και να ξαναστηθούν, για ακόμα μία παρτίδα. Μία απαραίτητη ενέργεια χωρίς συγκεκριμένο πρακτικό σκοπό, που ωστόσο προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα και διαθέσεις. Κατά τα άλλα, μία φαινομενικά αθώα διαδικασία, αφού ο παίκτης αναλαμβάνει την απόδοση ενός ρόλου, κάθε φορά διαφορετικού: «ηττημένος», «αρχηγός», «ήρωας», «χρήσιμος», «νικητής», «προδότης», «ειρηνοποιός». Οι παίκτες είναι παιδιά που διαμορφώνονται ως προσωπικότητες εκφραζόμενες με συμπεριφορές, τις οποίες αυθόρμητα, ενσυνείδητα, ή μη, ανακαλούν και σε μεταγενέστερα στάδια της κοινωνικής τους ζωής, όντας πια ενήλικες. Άραγε προδιαγράφει το παιχνίδι την εξέλιξη του ατόμου;

Η εξέλιξη προϋποθέτει αποδοχή και εναλλαγή όλων των ρόλων, γιατί άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει «νικητής», αν δεν υπάρξει και «ηττημένος». Κυριαρχεί μία τάση ζωής, που αγωνιά για την νίκη και μόνο, θεωρώντας την ήττα αρνητική έκβαση σε οποιαδήποτε μάχη ή σύγκρουση, σε κάθε είδους ανταγωνισμό ή συναγωνισμό, αλλά και σε κάθε επίτευξη ενός στόχου. Το μόνο που μας μένει ως ενήλικες πια, είναι να επαναφέρουμε και να διατηρήσουμε στη μνήμη μας το γεγονός της ύπαρξης όλων των ρόλων και της αποδοχής τους. Έτσι, σύντομα θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι κανόνες έχουν τεθεί και το μόνο που απομένει είναι να παίξουμε…

Title: Eftapetro (Game of seven stones)
Choreography: Giannis Karounis
Music: Ilias Vafeiadis
Performers: Ειρήνη Αδάμου, Βαρβάρα Αλεξοπούλου, Ντιάνα Καρασούλα, Ιωάννης Καρούνης, Ελένη Κατζόλα, Θέμης Παγώνης, Μάρθα Πασακοπούλου, Γιώργος Σκάντζαρης, Χρήστος Ταγρίδης, Βένια Τσατσάκη
Duration: 40΄

Saltator Physical Dance Group